Naddatki wymiarowe
wynikające ze stosowania środków ochrony słuchu

Dobór odpowiednich ochronników słuchu odbywa się do wielkości charakteryzujących hałas oraz do cech indywidualnych pracowników. Metody doboru ochronników słuchu opierają się na średnich wartościach tłumienia dźwięku, mierzonych zgodnie z PN-EN 24869-1 (PN-EN ISO 4869-1:2018-12).

Ochronniki słuchu dzieli się na:

• nauszniki przeciwhałasowe
• wkładki przeciwhałasowe

Nauszniki przeciwhałasowe składają się z dwóch czasz tłumiących, które obejmują małżowiny uszne i przylegają do głowy miękkimi poduszkami uszczelniającymi wypełnionymi zwykle pianką ze sztucznego tworzywa lub cieczą. Czasze tłumiące są zazwyczaj wypełnione materiałem pochłaniającym dźwięk. Nauszniki przeciwhałasowe mogą występować w trzech rozmiarach: małym, dużym i normalnym. Nauszniki przeciwhałasowe normalnego rozmiaru są przeznaczone do stosowania przez osoby o rozmiarach głów stanowiących większość populacji osób pracujących. Nauszniki przeciwhałasowe dużego lub małego rozmiaru są przeznaczone do stosowania przez osoby o szczególnych rozmiarach głów. 

Nauszniki przeciwhałasowe mogą być:

• niezależne, wówczas czasze tłumiące są połączone sprężyną dociskową, wykonaną zazwyczaj z metalu lub tworzywa sztucznego, przeznaczoną do noszenia na szczycie głowy, z tyłu głowy lub pod brodą (lub uniwersalne, przeznaczone do noszenia w trzech wymienionych pozycjach),
• mocowane do hełmów ochronnych – czasze tłumiące są mocowane za pomocą specjalnych uchwytów do przemysłowych hełmów ochronnych, przy czym mogą być mocowane jedynie do tych przemysłowych hełmów ochronnych, z którymi były badane zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 352-3 (PN-EN 352-3:2021-04).

Niezależne i nahełmowe nauszniki przeciwhałasowe mogą być wyposażone w układy elektroniczne. Nauszniki z układami elektronicznymi dzieli się na trzy grupy:

• z aktywną redukcją hałasu,
• z regulowanym tłumieniem oraz z łącznością bezprzewodową
• z regulowanym tłumieniem oraz z łącznością bezprzewodową.

Układ elektroniczny do aktywnej redukcji hałasu umożliwia podwyższenie skuteczności ochronnika w zakresie niskich i średnich częstotliwości (od 50 Hz do 500 Hz), o średnio kilkanaście dB w stosunku do skuteczności przeciętnych klasycznych nauszników przeciwhałasowych. Ponadto ukłąd elektroniczny wzmacnia dźwiękio niskich poziomach, co w efekcie prowadzi do uzyskania charakterystyki tłumienia dźwięku rosnącej wraz ze wzrostem poziomu dźwięku w otoczeniu. Tak ukształtowana charakterystyka nausznika przeciwhałasowego poprawia zrozumiałość mowy i percepcję dźwiękowych sygnałów ostrzegawczych. 

Więcej informacji na stronie CIOP.