Naddatki wymiarowe
wynikające ze stosowania środków ochrony głowy

1. Przemysłowe hełmy ochronne (PN-EN 397+A1:2013) – stosowane są wobec takich zagrożeń jak spadające przedmioty, które mogą uderzając w część ciemieniową głowy spowodować np. poważne uszkodzenia czaszki, mózgu lub kręgów szyi.
2. Przemysłowe hełmy lekkie (PN-EN 812:2012) – stosowane są w przypadku zagrożenia głowy uderzeniem o twarde, nieruchome przedmioty, które może wywołać powierzchniowe urazy skóry głowy.
3. Wysokoskuteczne przemysłowe hełmy ochronne (PN-EN 14052+A1:2013) – stosowane w przypadku występowania zagrożeń uderzenia w głowę pracownika przez spadające przedmioty o dużej energii i ostrych krawędziach oraz uderzenia pozaciemieniową częścią głowy o niebezpieczne obiekty.

Ponadto dla wszystkich hełmów możliwa, opcjonalna ochrona przed np.:

• porażeniem prądem elektrycznym
• poprzecznymi siłami ściskającymi
• odpryskami stopionego metalu
• wysoką temperaturą
• czynnikami atmosferycznymi.

Konstrukcja hemów o cechach ochronnych w zależności od typu składa się z:

1. skorupy
2. pasów nośnych więźby
3. pasa głównego
4. potnika/potników
5. zaczepu paska podbródkowego
6. zaczepu pasa nośnego
7. wykładziny amortyzującej

8. elementów wentylacyjnych.

Znakowanie hełmów ochronnych

• Znakowanie podstawowe

  • numer normy
  • nazwa lub znak identyfikacyjny producenta
  • rok i kwartał produkcji
  • typ hełmu (na skorupie i więźbie)
  • rozmiar lub zakres rozmiarów (na skorupie i więźbie).

• Znakowanie dodatkowych cech ochronnych

  • -20°C lub -30°C lub - 40°C – możliwość stosowania w bardzo niskich temperaturach
  • + 150 °C – możliwość stosowania w bardzo wysokich temperaturach
  • 440Vac – elektroizolacyjność
  • LD – odporność na poprzeczne siły ściskające
  • MM – odporność na odpryski stopionego metalu
  • F – odporność na działanie płomienia
  • 7 lub 14 – odporność na promieniowanie cieplne (7 lub 14 kW⋅m2)
  • KS – wyposażenie hełmu w pasek podbródkowy